a. Uw bijzondere aandacht wordt gevraagd voor medische en aanverwante kosten na de consolidatie. De medische en andere kosten zijn slechts vergoedbaar indien zij het gevolg zijn van het ongeval en indien zij nodig of nuttig waren. Meestal worden dergelijke kosten slechts vergoed tot aan de consolidatiedatum, omdat de kosten nadien gemaakt de toestand van het slachtoffer niet meer kunnen verbeteren en dus nutteloos zijn.

Het ongeval is gebeurd op 1 januari 2015. Op voorschrift van uw huisarts blijft u bepaalde behandelingen (kinesitherapie, medicatie, …) ondergaan. De verzekeringsdeskundige besluit op 1 oktober 2017 dat de consolidatiedatum wordt vastgelegd op 1 januari 2016. U stelt op 1 december 2017 uw eigen raadsgeneesheer aan, die op 15 april 2018 meedeelt dat hij een gerechtelijke expertise verkiest (boven een minnelijke medische expertise, M.M.E.). U stelt uw eigen advocaat aan, die ervoor zorgt dat een gerechtsdeskundige* wordt aangesteld, nl. bij vonnis van 10 oktober 2018; deze gerechtsdeskundige laat bijkomende onderzoeken uitvoeren, en hij houdt 3 expertisezittingen; hij maakt zijn voorverslag kenbaar op 10 december 2019 en zijn eindverslag op 20 februari 2020. Pas nu verneemt u dat de gerechtsdeskundige besluit tot consolidatie op 1 januari 2016 en dat dit betekent dat vanaf die datum de medische en aanverwante kosten niet meer worden aanvaard omdat zij vanaf dan nutteloos zijn. Plots wordt het slachtoffer geconfronteerd met een heel pak kosten die niet-vergoedbaar zijn…

b. De enige uitzondering in de praktijk: bij de tegensprekelijke (minnelijke of gerechtelijke) expertise is in het verslag vermeld dat bepaalde kosten na de consolidatiedatum verantwoord zijn. Zorg er dan ook voor dat uw raadsgeneesheer over dit punt de nodige argumenten naar voor brengt.

De indicatieve tabel 2020:

“3.2. Medische kosten na consolidatie

Het komt aan het slachtoffer toe een volledig overzicht te verschaffen van de medische en farmaceutische kosten, gemaakt na de consolidatie, die te wijten zijn aan het schadeverwekkend feit. Bij dit overzicht dienen de bewijsstukken van deze kosten gevoegd te worden, evenals een overzicht van de tussenkomsten van de mutualiteit en/of hospitalisatieverzekeraar en/of andere gesubrogeerde derde-betalers.
Er dient rekening te worden gehouden met de “maximumfactuur”, zoals bepaald in de wet van 5 juni 2002.

De deskundigenopdracht, zoals nader omschreven in de bijlage, nodigt de deskundige expliciet uit zich over deze kosten uit te spreken.”

c. De vergoeding voor toekomstige protheses (en andere kosten) kan worden berekend door de actuele prijs voor deze prothese te vermenigvuldigen met het aantal toekomstige vervangingen ervan, zonder kapitalisatie van de som.
Bvb. Op de scharnierdatum, zijnde op de vermoedelijke datum waarop het vonnis zal worden geveld, zal het slachtoffer Z. 34 jaar zijn. Dan zal zijn resterende levensduur nog 46 jaar zijn (volgens de statistische gegevens). De prothese kost nu 5.000 euro en ze moet vijfjaarlijks vervangen worden. De huidige prothese, die reeds werd vergoed, is op de scharnierdatum 2 jaar oud en kan vanaf dan dus nog 3 jaar worden gebruikt. Z. zal derhalve in de toekomst nog 9 protheses nodig hebben. De vergoeding aan “nominale waarde” beloopt 9 x 5.000 euro = 45.000 euro.

Hier bestaat geen voordeel van de vervroegde uitbetaling voor een uitgave die pas in de toekomst moet worden betaald. Er moet hiervoor dus geen aftrek wegens een dergelijk voordeel te worden toegepast, bvb. door middel van kapitalisatie. Immers, vastgesteld moet worden dat de prijs voor een prothese minstens even snel stijgt als een belegd kapitaal; zelfs wanneer Z. voormelde 45.000 € goed zou beleggen zal hij wellicht net toekomen om al zijn protheses te betalen.